Meneer Jan Billekens is al sinds de oprichting van Stichting Pimma vaste donateur. We gingen onlangs bij hem langs en stelden hem een paar vragen over zijn redenen om al die jaren al geld te schenken voor onderwijs voor kinderen in Midden-Amerika.

Het werk dat jullie doen is voor de mensen in o.a. Guatemala, maar ook in Nicaragua, El Salvador en Honduras van onschatbare waarde. Zij krijgen daardoor bijvoorbeeld het bewijs dat zij niet alleen problemen moeten oplossen, maar kunnen rekenen op steun van andere landen. Zij voelen heel goed dat wij begaan zijn met hun problemen, met hun armoede. De afstand tussen rijk en arm is zeer groot. Tenminste dat heb ervaren tijdens mijn bezoeken aan deze landen in de jaren 1992 tot en met 2005. Ik heb daar enkele steden bezocht, maar vooral kleine, afgelegen dorpjes, midden in de rimboe. Ik heb nog steeds contacten via internet. Zij zijn ontzettend dankbaar voor de hulp die zij krijgen, hoe klein die ook is. En de hulp die ik indertijd heb kunnen bieden was erg kleinschalig, van enkele honderden euro’s tot éénmalig  10.000 euro. Dit alles in samenwerking met het toenmalige Missiecomité Bunde. Bij al mijn bezoeken heb ik mensen bezocht in hun armoedige hutjes en gezien hoe gelukkig zij soms toch kunnen zijn in al hun armoede. En vooral dankbaar!!!! Maar dat zal voor jullie niets nieuws zijn. Jullie zullen dat ook ervaren hebben. Ik weet niet meer precies hoe ik met Pimma in aanraking ben gekomen maar ik weet wel dat ik een diep respect heb voor de manier waarop jullie werken en de grootschaligheid.

In de jaren dat ik voorzitter ben geweest van het missiecomité Bunde heb ik een nauwe samenwerking opgezet met Geulle en hebben we diverse projecten samen kunnen bekostigen omdat we meer draagkracht kregen.

In verband met mijn leeftijd, 84 jaar, ben ik niet meer in de gelegenheid om nog in mijn eentje naar Midden-Amerika te vliegen, helaas. Bovendien kan ik mijn vrouw niet zo lang alleen laten. Maar ik heb er nog steeds contacten.

Jullie steun is voor de mensen in Centraal-Amerika heel erg belangrijk. Vanuit hun eigen land krijgen zij geen hulp en geld hebben ze niet. Ook het inzicht niet. Ze zouden niet weten hoe ze, al hadden ze geld, hun problemen moeten oplossen. En de mensen die het wel weten maken een grote omweg om er niet mee geconfronteerd te worden.

Gelukkig wordt ik regelmatig door jullie werk op de hoogte gehouden en zal ik ook op vrijdag 25 november naar Pimma Café komen.

 

 

---